Hier lees je over alles wat relaties zo menselijk maakt. De leuke, gekke en soms lastige momenten.
Met verhalen, tips en ideeën om elkaar beter te begrijpen, en af en toe gewoon even te glimlachen om hoe het gaat.
Je kent het vast wel. 😫
Dat moment waarop je partner iets zegt en er iets in je breekt.
Nog voordat je het weet, reageer je fel.
Feller dan je eigenlijk wilt.
Je hoort de ander iets zeggen,
maar vanbinnen ben je al bezig met je verdediging.
Je wilt uitleggen waarom jij gelijk hebt,
waarom de ander jou niet echt begrijpt
en wat de ander beter had moeten doen. 😕
Zonder dat je het doorhebt, verlies je wat je het meest verlangt:
je gezien en begrepen voelen.
Je automatische reactie is verdedigen.
Beschermen.
Je ego neemt het over.
Het wil jou beschermen, overtuigen, controleren.
Alles om niet geraakt te worden.
Alles om elke vorm van pijn te vermijden.
De spanning stijgt, de afstand groeit.
Maar wat als je op dat moment even stilvalt?
Als je durft te voelen wat eronder zit?
Als je niet terugvecht,
maar luistert naar wat er vanbinnen gebeurt.
Juist daar liggen zoveel mogelijkheden.
Misschien voel je dan iets zachts.
Een verlangen om begrepen te worden.
Een angst om afgewezen te worden.
Een stukje pijn dat gewoon aandacht wil.
Dat is de sleutel naar een diepere connectie.
Niet in het gelijk krijgen, maar in het durven voelen.
Niet in overtuigen,
maar in eerlijk zijn over wat er onder je (harde) woorden schuilt.
Elke keer dat je kiest om te zakken uit je hoofd
en te spreken vanuit je hart,
open je de deur naar echt contact.
💭 Wat zou er gebeuren als je niet terugvecht,
maar je hart op liefdevolle wijze laat spreken?
Love,
Isa 💛.
In het begin is liefde intens, nieuw en spannend.
Je wilt elkaar constant zien, gesprekken gaan vanzelf
en zelfs stiltes zijn fijn.
Je bent nieuwsgierig, open, vol verwachting.
Je maakt tijd voor elkaar, zegt er zelfs afspraken voor af.
Maar, na een tijdje merk je dat het verandert.
De spanning zakt.
Kleine irritaties duiken op en blijven langer hangen.
Je vraagt je af:
“Waarom voelt het niet meer zoals in het begin?”
Simpel: verliefdheid is niet hetzelfde als verbinding.
Verliefdheid is een chemisch feestje in je brein.
Je kijkt door een filter, alles lijkt net wat mooier.
En eerlijk, in het begin laten we allemaal graag onze beste kant zien.
Tot de hormonen gaan liggen…
Dan begint het echte werk: elkaar leren kennen in het gewone leven.
Je ontdekt verschillen, gewoontes, onzekerheden.
Langzaam maar zeker voel je meer afstand.
Letterlijk en figuurlijk.
En juist daar ligt de kans om te groeien.
Echte verbinding begint als de roze bril afgaat.
Wanneer je blijft kiezen voor elkaar,
ook als het lastig is.
Juist wanneer het lastig is.
Het is blijven luisteren, nieuwsgierig blijven,
ook als je denkt: “ik ken je al.”
Of: “je overdrijft.”
Het is kunnen zeggen:
“Ik mis hoe het was, maar ik wil ontdekken wat het nu mag worden.”
💭 Wat doe je merkt dat het contact tussen jou en je partner afneemt?
Love,
Isa 💛.
Ik bestel een doos vol voedzame etenswaren. Ook met lekkers waarvan ik weet dat mijn vriend het heerlijk vindt.
Een simpel gebaar van liefde.
De volgende dag kom ik thuis en wil samen met hem de doos uitpakken…
maar hij blijkt alles al te hebben opgeruimd. 😕
Hij bedoelde het goed, maar ik voel de teleurstelling.
Ik verheugde me op zijn brede glimlach tijdens het uitpakken, maar het voelt op dat moment alsof hij mij dat kleine, waardevolle moment heeft ontnomen.
→ En precies daar ligt de kern: niet uitgesproken verwachtingen.
Ik had het niet gezegd, maar wel gehoopt dat hij het zou weten.
Dat ene moment liet me weer zien hoe snel misverstanden ontstaan.
Niet omdat we elkaar niet begrijpen, maar omdat we niet uitspreken wat we verwachten.
Als relatiecoach zie ik dit zo vaak gebeuren:
Kleine situaties die groot voelen, omdat gedachten woorden hadden moeten zijn.
💬 Zeg wat je wilt, verlangt en nodig hebt.
Laat een gedachte geen teleurstelling worden.
Love,
Isa 💛.